Leiderschap is een leeg begrip geworden. Dus plakken we er maar een ander woord voor, om te laten zien dat het leiderschap waar wíj het over hebben wel degelijk verantwoord is, of dienend, of participatief, authentiek, betrokken, inclusief… Ik denk dat we niet zozeer behoefte hebben aan een nieuwe omschrijving van leiderschap, maar aan een nieuwe lading.
Iets vergelijkbaars gebeurde eerder met het begrip economie. In ‘De economie van goed en kwaad’ beschrijft Tomas Sedlacek hoe de verhalen uit en achter het economisch denken en handelen verschoven zijn, steeds leger werden, totdat ‘economie’ was verworden tot een set algoritmen en procesmodellen die geen enkele betekenis meer hebben.
Heldenverhalen
Verhalen over leiders gingen voorheen over mannen en vrouwen met idealen, engagement en zelfkennis (zoals in 1949 zo mooi beschreven in The Hero with a Thousand Faces van Joseph Campbell). De afgelopen decennia lezen we in managementbladen, kranten en boeken vooral verhalen over leiders die de beurswaarde hebben vergroot, of nieuwe aanpakken hebben geïntroduceerd waarmee nog beter kan worden gepresteerd. Zo is leiderschap een synoniem geworden voor groei, performance en geld. Een synoniem voor de ‘Dikke ik’ (Harry Kunneman, 2009).
Social